அமித்துவும் நானும்

அமித்துவுக்கு இன்னும் காது குத்தவில்லை. ஆனால் எனக்கு அவளுக்கு கம்மல் போட்டு விட ரொம்ப ஆசையா இருந்தது, அதனால டப்ஸ் கம்மல் வாங்கி போட்டேன். முதல் இருமுறை, பிறந்த்நாள் அன்றும், அப்புறமாய் ஒரு தரமும் அதை போட்டுக்கொண்டாள். மறுப்பேதுமில்லை.
ஆனால் நேற்று போட்டுவிட்டேன். கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம் அவள் காதில் கம்மல் இல்லை. இதைப்பாத்த நான் என்னம்மா, கம்மல் எங்கடா. எங்கம்மா போட்ட, அழகா இருந்துச்சிடா அது உனக்கு அப்படின்னு கம்மலை தேடிக்கொண்டே சொன்னேன்.

அதற்கு அவள் காதை தொட்டுப்பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். இப்போது கம்மல் கிடைத்துவிட்டது, மறுபடியும் அவளுக்கு அதை போடும் முயற்சியில் நான் இறங்க, அவள் என் கையை தள்ளி விட்டு மறுத்தலுக்கு அடையாளமாக அவளின் தலையை வேகமாக ஆட்டினாள்

ஒரு நிமிசம் அவளின் செய்கையைப் பார்த்த நான், சற்று உரக்கவே சொல்லிக்கொண்டேன், உனக்குப் பிடிக்கலன்னா வேண்டாண்டா, உனக்கு எப்போ பிடிக்குதோ அப்ப் போட்டுக்கலாம் என்ன, இப்ப இங்க வெச்சிடலாமா, என்று ஃஷெல்பில் வைத்தேன், இதனைப் பார்த்த அவளின் முகத்தில் புன்னகை. எனக்கும்தான்.

வழக்கமாய் கீழ் வீட்டில் இருக்கும் ஆச்சி, அமித்துவிடம் யசோ எங்கேமா, உங்க அம்மா எங்கே என்று கேட்டால், டாட்டா என்று சைகையில் சொல்வாளாம். சாயங்காலம் இருட்டும் வேளையில் யசோ எங்கமா, உங்கம்மா எங்கே என்று கேட்டால், த்தோ என்று தெருவை கைகாட்டுவாளாம்.
எல்லாம் தெரிஞ்சிதான் வெச்சிருக்கு என் செல்லம்.

எதிர் வீட்டுக் குழந்தை எங்கள் வீட்டில் வந்து விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள், கூடவே அவளின் அம்மாவும் அவளுக்கு சாதம் ஊட்ட எங்கள் வீட்டிற்கு வந்திருந்தார்கள். எல்லாக் குழந்தைகளைப் போல அந்தக் குழந்தையும் சாப்பிட அடம் செய்தது.
அமித்து, மோஹிதா (எதிர் வீட்டுக் குழந்தை) எல்லோரும் பொம்மை வைத்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள், மோஹிதாவோ சாப்பிட அடம்பிடித்ததால், அவளின் அம்மா நீ சாப்பிட்டா அங்கிள் உன்னை வண்டியில வெளியே கூப்பிட்டு போவாங்க, அவங்க இப்போ டாட்டா போறாங்களாம் என்றார்கள். அதற்கு அமித்து அப்பாவும், ஆமாம்மா, நீ சாப்பிட்டா நான் உன்னை வண்டியில கூப்பிட்டுபோவேன் என்றார். விளையாடிக்கொண்டே இதனை கேட்ட அமித்து, சட்டேன பொம்மையைக் கீழே போட்டு விட்டு அவளின் அப்பா காலை பிடித்துக்கொண்டாள், கூடவே சிணுங்கலுமாய் அவரின் காலை கட்டிக்கொண்டு வெளியே கிளம்ப ஆயத்தமானாள். அவர் என்னை நோக்கி, இதுக்கு எல்லாம் புரியுது போல என்றார்.

சில தினங்களுக்கு முன்னால், காலை நேரம், என் மாமியாருக்கு டீ போட்டுக் கொண்டு போய் கொடுத்துவிட்டு அவர்களுடன் இருந்த அமித்துவை கொஞ்சிக்கொண்டு இருந்தேன். அவளின் பாட்டி, பால் பாட்டிலை கையில் எடுத்துக்கொண்டு அவளிடம் நீட்டியவாறே, குடிக்கவே மாட்டேங்குது, அடம் பண்றா, அப்படின்னு சொன்னாங்க.
சட்டென அப்பாட்டிலை வாங்கிய அமித்து, பாட்டிலை என் வாயில் வைத்து ஆ, ஆ என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே.

என் அவசரமான காலைப்பொழுதை, சில நிமிடங்கள் அழகாக்கினாள் என் அமித்து.
என் வாழ்க்கையை அர்த்தமுள்ளதாக்கியைதைப் போலவே................