வருங்கால முதல்வரில் எழுதியிருந்த
கொழுக்கட்ட கொழுக்கட்ட ஏன் வேகலை? என்ற பாடல் நேற்று முழுவதும் நிறைய ஞாபகங்களை கிளறிவிட்டது. அதன் விளைவே இந்தப்பதிவு.
விளையாட்டு 1ஒரு கொடம் தண்ணி ஊத்தி ஒரே பூ பூத்தது, ரெண்டு கொடம் தண்ணி ஊத்தி ரெண்டே பூ பூத்தது.ரெண்டு பேர் எதிரெதெரே கையை மேலெ உயர்த்தி, இரண்டு பேரின் கை விரல்களையும் சேர்த்து வைத்துக்கொள்ளுவார்கள். ஆட்டம் ஆரம்பிக்கும் முன்னர் சற்றே தள்ளி தள்ளி நிற்பார்கள். எல்லாரும் அந்தப் பாடலை பாடிக் கொண்டே அந்தக் கை வளையத்தினுல் நுழைந்து வெளி வரவேண்டும். பாடிக்கொண்டே சட்டென இருவரின் கைகளயும் சேர்த்து லாக் பண்ணுவார்கள் . அப்போது யார் லாக் ஆனார்களோ அவர்கள் அவுட். பூ பூப்பது 7 எண்ணிக்கையை தாண்டிவிட்டால் சற்றே கிட்ட கிட்ட நிற்பார்கள். கட கடவென பாடல் ஓடும், அவுட் ஆகிக்கொண்டே இருப்பார்கள்.
விளையாட்டு 2கல்லாங்கல் வேறுதுமில்லை.கருங்கற்களை நிறைய தரையில் பரப்பி கற்களை கையால் மேலெழுந்தவாரியாக விட்டு அப்புறம் பிடிப்பதுதான்.
ஒன்னாங்கா, ரெண்டாங்கா, அஞ்சாங்கா வரைக்கும் போகும். இந்த கருங்கல் எடுத்துக்கொண்டு வர பெரிய பெரிய அக்கால்லாம் எங்களை அனுப்பிடுவாங்க. எங்க வீடு கட்டுறாங்களோ அந்த இடத்தில கொட்டுற ஜல்லியை ஆளாளுக்கு கொஞ்சம் பாவாடையில் கட்டி எடுத்துவருவோம். முதன் முதல் எடுத்து வரும் கற்கள் ஒரு மினுமினுப்போடு இருக்கும். நாளடைவில் கைப் பட்டு கைப் பட்டு ஒரு வழவழப்பு வந்துவிடும். அதன் கோனிக்கல் ஷேப்பும் அடடா, அடடா.
அந்தப் பழைய கற்கள் ஒரு பொக்கிசமாகவே பாதுகாக்கப்படும். விளையாட்டு முடிந்தவுடன் கற்களை எண்ணி எண்ணி சேமித்து வைப்போம்.
விளையாட்டு 3
ரிங்கா ரிங்கா ரோஸஸ், பாக்கெட் ஃபுல்லா ரோஸஸ், அஸ்ஸா புஸ்ஸா ஆல் பார் டவுன்.
வட்டமாக ஓடிக்கொண்டே இருப்பவர்கள் டவுன் என்று சொன்னவுடன் உட்கார்ந்திட வேண்டும். நிற்பவர்கள் அவுட்
விளையாட்டு 4
நொண்டி
தரையில் பாக்ஸ் பாக்ஸாக வரைந்துவிட்டு , கையில் ஒரு சில்லை வைத்துக்கொண்டு முகத்தை மேல் நோக்கி வைத்துக்கொண்டு, போதாக்குறைக்கு கண்ணை மூடிக்கொண்டு அதன் மேல் சில்லை வேறு வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். அப்புறம் ஒரு ஒரு பாக்ஸாக தாண்டா வேண்டும். தாண்டும் போது ரைட்டா, ரைட்டு, ரைட்டா, ரைட்டு, ரைட்டா, கொய்ட்டு. அபீட்டே, அதாங்க அவுட்டு.
விளையாட்டு 5
ஒரு பத்து பதினைந்து பேர் சேர்ந்து கொண்டு சா பூ த்ரி போடுவோம். சா பூ த்ரியில் அவுட் ஆவோர் வெளியில் வந்து கண்மூடி சுவற்றை நோக்கி நின்று கொள்ளவேண்டும்.
மீதியிருக்கும் கும்பல் ஏதாவ்து ஒரு கலரை தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டு, அந்த சுவற்றை நோக்கி நிற்கும் பெண்ணின் அருகில் நின்று கொண்டு “கலர் கலர் வாட் கலர், டூ யு நோ” என்று கேட்கவேண்டும். ரெட் - இல்ல, ப்ளு - இல்ல, மஞ்சள் - இல்ல, க்ரீன் - இல்ல. பச்ச - ஆமாம். எடு ஓட்டம் ஆளாளுக்கு எங்கெங்கேயோ ஓடுவோம். துரத்திவந்தவர் நம்மைப் பிடித்துவிட்டால், நாம்தான் சுவற்றை நோக்கி நிற்கவேண்டும்.
விளையாட்டு 6
சொப்பு சாமான் விளையாட்டு - இது அனேகம் பேருக்கு தெரிந்திருக்கும். அறுபத்து மூவர் எப்போ வரும் என்று காத்திருந்து விதம் விதமாய் மண்ணில், ஸ்டீலில் சொப்பு சேர்த்த காலம் உண்டு.
(அம்மா அது என்து மா, அவ எடுத்துனு போயிட்டாமா. இப்ப அவுள்துனு சொல்றாமா. கேட்டு வாங்கிக்குடுமா.
சனியனே, வீட்டுக்குள்ளியே வெச்சிக்கினு விளையாடுனு சொன்னா கேக்கறியா, எடுத்துன் போய் வெளிய வெச்சிக்கினு வெளயாடிட்டு இப்ப அவ எடுத்துக்கினா, இவ எடுத்துக்கினா, இனிமே சொப்புன்னு எங்கிட்ட வந்து கேட்டுப்பாரு.)
ஓகே கேம் ஓவர்.
இப்பல்லாம் இந்த மாதிரி டொமஸ்டிக் கேம்ஸ் யாராவது விளையாடுறாங்களான்னு கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்.
இப்படி இன்னும் நிறைய உண்டு. சில ஞாபக வலையில் சிக்கவேயில்லை. ஆனால் எனக்கு அவ்வளவாய் விளையாட்டு பிடிக்காது. கல்லாங்கல் தவிர மற்ற விளையாட்டுகள் சற்றே அலர்ஜிதான். வேடிக்கை பார்க்கப்பிடிக்கும். ஓடிப்பிடிக்கும் அத்தனை விளயாட்டில், சீக்கிரம் கொயிட் (அவுட்) ஆகிடுவேன். நமக்கு எப்பவுமே வாசிப்புதான். வெள்ளை பேப்பரில் கருப்பு புள்ளி வெச்சிருந்தா போதும்.
ஸ்கூலில் எனக்கு பிடிக்காத க்ளாஸ் கேம்ஸ் களாஸ், முக்கால்வாசி நாள் உடம்பு சரியில்லை என்று காரணம் காட்டிவிட்டு லைப்ரரியில் உட்கார்ந்து கொள்வேன். இதனால் எனக்கும் கேம்ஸுக்கும் செம அண்டர்ஸடாண்டிங். ஒரு நாள் கேம்ஸ் என்னை கூப்பிட்டு அனுப்பியது, போனேன் என்ன நீ கேம்ஸ் க்ளாஸுக்கே வரதில்ல. எப்ப பாத்தாலும் லைப்ரரியிலே உக்காந்து இருக்கியாம். (ஆஹா எவளோ போட்டு குடுத்துட்டாயா) வந்தாலும் ரிங் தவிர எதையும் விளையாடறதில்ல. ம் என்ன கதை உன்னுது. ஸ்போர்ட்ஸ் டே வரப்போகுது இன்னிக்கு ஒழுங்கா போய் கொக்கோ விளையாடற. நான் இங்கருந்து வாட்ச் பண்ணுவேன். போ . ....... இல்ல மிஸ். எனக்கு,,,,,,,,,,,,,, போய் விளையாடு. ம் வருவதை எதிர்கொள்வோம் என்று கொக்கோ விளையாடப் போனேன். ரூல்ஸும் தெரியாது, ஒரு மண்ணும் தெரியாது.
வரிசையாய் ஒரு பத்து பேரு எதிரும், புதிருமாய் ஒடும் வாக்கில் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். நான் போய் கடைசியாய் அதே போல் உட்கார்ந்தேன். உடனே கோ கோ என்று ஒரு குரல் கேட்டது, முதுகில் பலமாய் ஒரு அடி (ஆக்சுவலா அது ஒரு தட்டுதான்) நாம் தான் மிக திடகாத்திரமான ஆளாயிற்று, நமக்கு அது அடியாகிவிட்டது. எங்கே ஓடுவது, தட்டிய வேகத்திலேயே கீழே விழுந்து வாயில் மண்ணைக் கவ்வி, முட்டி, முழங்கை சிராய்த்து, விழுப்புண் பலமாகிவிட்டது. யாரோ என்னைக் கைத்தாங்கலாக க்ளீனிக் அழைத்துப் போனார்கள். வேறு யாருமல்ல போட்டுக்கொடுத்த புண்ணியவதி, என் க்ளாஸ் லீடர்தான் என்னைக் கைத்தாங்கலாக அழைத்துப் போனாள்.
ம்ஹும் வீரர்களுக்கு இதெல்லாம் சகசம்.