கவலை தின்னி

நாள்பட நாள்பட

கவலைகளில் தின்பதில்

ஒரு சுகம்

உண்டாகி

மெல்ல மெல்ல

கவலை தின்னியாகிப்

போயிருந்தேன்.

முதலில்

கசக்கத்தான் செய்தது.

பின்பு

கசக்காமல் இருக்க

கற்பனைத்தேனை

குடித்துக் கொண்டேன்.

கவலைகளை

வெளிக்காட்டுவதில்

முகம்தான்

முதலில்

போட்டி போட்டு

ஜெயித்தது.

அதனால்.........

கண்களுக்கு

என்

கனவுகளை

தானமாய் கொடுத்தேன்.

இப்போது

பிரகாசமாய்..

உதட்டில்

சாயத்திற்கு

பதில் புன்னகை

பூசிக்கொண்டேன்

அவ்வப்போது

உலர்ந்தாலும்

நினைவுகளை வைத்து

ஈரப்படுத்திக்கொண்டேன்.

இருப்புகள்

இதயத்தை கனக்கச்செய்தாலும்

இன்சொல் பேச

நாவுக்கு

சொல்லிக்கொடுத்தேன்.

நான் தின்ற

கவலைகள்

இப்போது....

கவலைப்பட ஆரம்பித்துவிட்டன

இவள்

நம்மைப்பற்றி

பேசுவதேயில்லையென..

ஒரு நாள்

உற்ற தோழியை

சந்திக்கும் போது

உண்மையுரைத்தேன்

அப்போது

அவளும் சொன்னாள்

தானும்

“வேஷதாரி”யாய்

போனதை.