சா பூ த்ரீ

சென்ற ஞாயிற்றுக்கிழமை நான், அமித்து, சஞ்சு (என் கணவரின் அண்ணன் மகள்) மூவரும் சா, பூ, த்ரி விளையாடிக்கொண்டிருந்தோம். அப்போது சா, பூ என்று ஆரம்பித்தால் அமித்துவுக்கு வாய் கொள்ளாத சிரிப்பு, அவள் தன் பாட்டுக்கு கையை ஏதோதோ செய்து கொண்டிருந்தாள்.

நேற்று நானும் அமித்துவும் சா, பூ, த்ரி விளையாடினோம். அப்போதும் சிரித்தாள். ஆனால் நான் த்ரீ என்று சொல்லி முடிக்கும் போது கையை சரியாக க்ளாப் செய்தாற் போல வைத்துக்கொண்டாள். அடுத்த் அடுத்த முறை சொல்லும் போதெ அது போலவே செய்தாள். ஆனால் அவளுக்கு கையை திருப்பி வைப்பது பழகவில்லை.

ஒருநாள், எனது சர்டிபிகேட் ஒன்றை எனது பீரோவில் தேடிக்கொண்டிருந்தேன். நிறைய பேப்பர்கள் வேண்டியது, வேண்டாதது என. அதனால் எல்லாவற்றையும் கீழே எடுத்து வைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். என் சர்டிபிகேட் ஆராய்ச்சிக்கு எனது ஆராய்ச்சி மணி அமித்துவும் மிகவும் “உறுதுணை”யாக இருந்தாள். நான் வேண்டாமென்று போடும் பேப்பரையெல்லாம் கிழிப்பது, இடையிடையே ஆய், ஊய், அச்ச்க்கா, க்காளி என்று தனக்குள்ளே பேசுகிறாள். சற்று நேரத்தில் அது போரடித்து விட்டதால் நான் வேண்டுமென்று எடுத்து வைக்கும் பேப்பர்கள் பக்கம் வந்தாள். அம்மு இதெல்லாம் உனக்கு வேண்டாண்டா என்று சொல்லியவாறே அவள் கிழித்த ஒரு பேப்பரை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்து இந்தா, இதை கோழிக்கு போட்டுட்டுவா என்றேன். அவளும் அதை கையில் எடுத்துக்கொண்டு முட்டி போட்டுக்கொண்டே வாசல் தாண்டி போனாள், சிறிது நேரத்தில் வந்துவிட்டாள். மறுபடியும் அதகளம். பொறுக்கமாட்டாமல் மறுபடியும் ஒரு பேப்பர் துண்டினை எடுத்து, இந்தா, இதையும் கோழிக்கு போட்டுட்டுவா என்றேன். மறுபடியும் வாசல் தாண்டி முட்டி போட்டுக்கொண்டு அவளது பயணம். எனக்கு அப்போதுதான் உரைத்தது, குழந்தையை இப்படி வெளியேற்றுகிறோமே, பாவம் அவளுக்கு முட்டி வலிக்குமே, சே என்று என்னை நொந்து எட்டி பார்த்தில் இதோ இதைத்தான் அவள் செய்து கொண்டிருந்தாள்

பேப்பரை கோழி இருக்கும் திசை நீட்டி, ம், ம் கொய்யீ , ந்தா ந்தா, ச்சுக்கா, த்தா என்று ஏதேதோ பேசியவாறு.

சர்டிபிகேட்டாவது ஒன்னாவது, என் பெண்ணை தூக்கி கொஞ்சி அகமகிழ்ந்து போனேன்.

அமித்து ஒரு அஞ்சு மணி அலாரம். ஆம் சரியாய் 5 மணிக்கெல்லாம் எழுந்துவிடுவாள். நமக்குதான் தூக்கம் கண்ணை பிடுங்கும். இதனால் அவளை என் கணவர் எடுத்துக்கொண்டுபோய் கீழ் ரூமில் இருக்கும் அமித்துவின் தாத்தா பாட்டிக் கிட்டே விட்டுவிடுவார். நான் 6 மணிக்கு போய் அமித்துவுக்கு அட்டெனன்ஸ் கொடுத்து விட்டு அடுத்தகட்ட வேலைகளுக்கு ஆயத்தமாவேன். போனவுடன் கையை நெற்றியில் வைத்து குட்மார்னிங் சொல்லுவாள். இப்படி இருக்க, கீழ் வீட்டில் இருக்கும் ஆச்சி, அவரின் பேரன் ராகேஷ் இருவரும் எழுந்து வரும்போது, முந்தா நாள் அமித்து, ஆக்கே ஆக்கே (ராகேஷ்) - என்று கூப்பிட்டு நெற்றியில் கைவத்து குட்மார்னிங் செய்தாளாம். இதை ஆச்சி சொல்லி சொல்லி ஆச்சர்யப்பட்டு கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆத்தி - எதிர் வீட்டு கார்த்திக்கு என் மகள் வைத்திருக்கும் பெயர்.

அம்மு - மாடு எப்படி கத்தும் - ம்மா ம்மா
காக்கா எப்படி கத்தும் - கா கா
கோழி எப்ப்டி கத்தும் - கொய்யீ
பூனை எப்படி கத்தும் - நாலு பல் தெரிய சிரிப்பாள்

ஆச்சி எப்படி சிரிச்சாங்க - அவர்களை பார்த்துக்கொண்ட்டே க்கா க்கா க்கா

கார்த்தி எப்படி அழுவான் - ஆஆன் ஆஆன் ஆஅன்

அமிர்தவர்ஷினி எப்படி அழுவா - ம் ஆஅன் (அப்புறம் ஒரு சிரிப்பு)

ஆச்சி, அமிர்தவர்ஷினியை நான் ஆபிஸ் வந்ததும் விசாரிப்பார்களாம், அம்மு - யசோ எங்கே - விளையாடுவதை விட்டு விட்டு ஒரு செகண்ட் திரும்பி - BYE BYE என்று கையசைத்துவிட்டு மறுபடியும் விளையாட்டில் ஈடுபடுவாளாம் என் மகள்.

ம்.
என் மகளே,
உன்னைக் கொஞ்ச எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது இரவுகள்
உன் குறும்புகளை ரசிக்க வாய்த்திருக்கிறது வார இறுதிகள்
இடைப்பட்ட நேரங்களில்
எல்லோரும் மகிழ, என் காதால் கேட்க
ஏதாவது செய்துகொண்டிரு.
நான் கேட்பதிலாவது இன்புற்றுகொள்கிறேன்.