ரசிக்கத்தக்கதுதான் வாழ்க்கை

அதிகாலை காகம் கரைதல், கிளியின் கிக்கீ, எங்கோ ஒலிக்கும் சுப்ரபாதம்,

யாரோ யாரையோ எழுப்பும் ஒலி, பேப்பர்க் காரனின் படக் பேப்பர் வீசல்,

வெற்றுக் கைகளை சில்லிட வைக்கும் பால் பாக்கெட்,

காரைத் தரையில், கட்டை தென்னந்துடைப்பத்தால் வரும் சர்... ரக், சர்... ரக் ஓசை,

பின்னர் வளையல் ஒலியினூடே வரும் ஸலக், ஸலக் தண்ணீர் தெளிக்கும் ஓசை.

குழாயைத் திறந்தபின் ஒரு சட சட சத்தத்துக்கு பின்னர், சில்லென்று கை மேலே படும் நீர் துளிகள்.

பார்த்துக்கொண்டே இருக்கும் போதே புஸ் ஸென பொங்கும் பால்,

ஒரு சோம்பலுடன் அடிநாக்கில் தித்திப்பும் கசப்புமாய் படரும் காபி,

சின்னதும் பெரியதுமான நீர் கொப்புளங்களுடன் சல சலவென கொதிக்கும் உலை.

ஒரு நொடியும் கடத்தாது, உள்ளிருக்கும் அழுத்தத்தை சரியான இடைவெளியில்
ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்று வெளியேற்றும் குக்கர்,

எங்கோ பாத்திரங்கள் உருளும் ஓசை, பூக்காரர், தயிர்க்காரரின் ரைமிங்க் கத்தல்கள்

இடையிடையே சிணுங்கலுமாய், சிரிப்புமாய் ஓடிவந்து காலை கட்டிக்கொள்ளும் செல்ல மகள்,

வியர்வையில் குளித்து வெளிவந்தபின், சில்லென முகத்தில் மோதும் வெளிக்காற்று.

என்றாவது சிரித்துக்கொண்டே டாட்டா சொல்லும் மகளின் செல்ல முகம் மெல்ல மெல்ல மறையும், ஒரு முருங்கை மரத்தின் இலைகளினூடே.

ங்க்கொய்ய்ய்ய்ங் என்று வந்து நிற்கும் மின்சார ரயில், அபூர்வமாய் வாய்க்கும் நெரிசலற்ற பயணம், இடிபட்டுக் கொண்டே ஏறினாலும் இயல்பாய் எடுத்துக்கொள்ள வைத்த மனசு,
காலை மிதித்தாலும் சாரி சொல்லாத மனிதர்கள் பார்க்கும் வெற்றுப் பார்வை

அம்மா இடுப்பில் ஒய்யாரமாய் அமர்ந்து கொண்டு பொக்கை வாய் சிரிப்பை உதிர்க்கும் குழந்தை

என....................

தவிர்க்கவே முடியாத அன்றாடங்களின் அவசரங்களில் அகப்பட்டு உழன்றாலும், ரசிக்கத்தக்கதுதான் வாழ்க்கை.

ருசித்து உண்ணுங்கள், ரசித்து வாழுங்கள்.